English version

Nieuwe hulpvragen uit Jasinga

Tijdens ons werkbezoek van 2008 werden wij door lokale ambtenaren uit Jasinga benaderd met verschillende hulpverzoeken. Het betrof enerzijds opvang en onderwijs voor gehandicapten. Anderzijds het verzoek om noodlijdende schoolgebouwen te renoveren.

Er is op dit moment géén enkele voorziening in Jasinga voor gehandicapte kinderen. Ouders zouden hun gehandicapte kind op vele reisuren afstand naar school of internaat kunnen doen. De meeste ouders kunnen de kosten van plaatsing en transport niet opbrengen. Maar doorgaans brengt niemand het onderwerp school/internaatsplaatsing ter sprake. Ouders gaan niet met hun gehandicapte kind naar een arts, uit geldgebrek en schaamte. Ze laten hun kind ook niet naar school gaan, het is immers gehandicapt. Daardoor leidt het gehandicapte kind een geïsoleerd bestaan. Het taboe op het hebben van een gehandicapt kind lijkt in Jasinga nog groot. In de hele regio Jasinga ,15 dorpen met in totaal ongeveer 100.000 inwoners, wordt geschat dat er 3000 tot 5000 gehandicapte kinderen en volwassenen wonen. Dat is een grote groep die verstoken blijft van onderwijs. Uit de huisbezoeken die Els gebracht heeft aan enkele van die kinderen blijkt dat ze zelfs geen medische zorg genieten. Gehandicapte kinderen in Jasinga zijn verstoken kinderen. Verstoken van zorg, aandacht, onderwijs, en van een volwaardig plekje in de samenleving.

Els en projectmanager Wim Duisters hebben met de ambtenaren van de afdeling onderwijs van Jasinga besproken en afgesproken dat SYJ wil helpen bij het opzetten van opvang en onderwijs voor het gehandicapte kind in Jasinga. De overheidsambtenaren gaan het probleem eerst verder in kaart brengen. Zij gaan bij allerlei betrokkenen uit Jasinga informatie inwinnen. Els heeft enkele gehandicapte kinderen in Jasinga bezocht. Ongelooflijk triest en onaanvaardbaar dat deze kinderen totaal verstoken zijn van zorg en onderwijs. En ongelooflijk dat de ouders alleen staan in de zorg voor hun kind, en zij proberen toch voor hun gehandicapte kind te zorgen. SYJ gaat met deze problematiek aan de slag. U hoort hier vast nog meer van.

Ita

Het jongetje dat voor Els zit heet ITA. Hij is 9 jaren en is doofstom, waarschijnlijk in combinatie met een verstandelijke beperking.

Ita heeft een jonger zusje en broertje. Ita’s allerjongste zusje is overleden toen zij 6 maanden oud was wegens hoge koorts. Ita is nog nooit naar school geweest. Hij kan niet lezen en schrijven. Ouders willen graag dat Ita naar school kan gaan.

Syahril en Wati

De jongen die bij zijn moeder in de bank zit heet SYAHRIL. Syahril is 14 jaren en hij is de oudste van drie kinderen in het gezin. Syahril is verstandelijk gehandicapt. Hij heeft een jongere zus en broer. Syahril is nog nooit naar school geweest en kan niet lezen en schrijven. Zijn spraak is slecht ontwikkeld. De moeder van Syahril helpt hem met zijn verzorging en eten. Moeder zou graag willen dat er een school in Jasinga zou zijn waar Syahril naar toe kan gaan.

Yasmin

Het meisje dat op bed ligt en niet in de fotocamera wil kijken heet Yasmin. Zij is 8 jaren en heeft het Down-syndroom. Yasmin heeft 2 oudere zussen die niet gehandicapt zijn. De ouders van Yasmin zijn beiden werkzaam in het onderwijs. Zij hebben Yasmin een jaar lang naar de lagere school gebracht. Ze hebben Yasmin van school moeten halen omdat ze niet mee kon met de andere kinderen. Ouders zouden dolgraag willen dat er in Jasinga een school voor Yasmin zou komen.

Siti

Het meisje dat met haar moeder op de bank zit is SITI. Zij is 16 jaren en is het jongste kind in een gezin van zeven kinderen. Siti’s vader is in 2000 overleden. Siti is lichamelijk gehandicapt aan haar linkerhand en linkerbeen. Moeder denkt dat Siti “niet goed in haar hoofd is”. Siti is twee jaren naar de lagere school gegaan. Ze is gestopt op school omdat ze zich schaamde voor haar handicap. Siti helpt moeder in huis met huishoudelijke klusjes.

Sana

Deze jongen heet SANA en is 13 jaren en is nagenoeg blind en spreekt niet. Sana is de oudste uit een gezin van 6 kinderen. No. 4 uit het gezin is overleden toen zij 10 maanden oud was wegens hoge koorts. Sana is één jaar naar de lagere school gegaan. Daarna is hij thuis gebleven omdat zijn gezichtsvermogen te slecht was om onderwijs te volgen. Een jonger broertje van Sana is ook slechtziend en gaat ook niet naar school.

Fatma

Dit meisje heet Fatma en wordt in november 8 jaren. Zij is de jongste uit een gezin van 3 kinderen. Fatma heeft twee oudere broers. Fatma gaat nu voor de tweede keer naar klas 1. Fatma is verstandelijk beperkt. Hoe lang zal Fatma nog mee kunnen op de lagere school?

Wat de renovatie vannoodlijdende scholen betreft: er zijn in totaal 60 lagere scholen in de regio Jasinga (15 dorpen). Een heleboel van die schoolgebouwen staan op instorten. Heel triest en onveilig voor de kinderen. Een van die bouwvallige scholen , schooltje S.D.07, staat net als ‘ons’ gerenoveerd schooltje nr. 04, in het dorp Pamagersari. Wij waren erg getroffen door de erbarmelijke staat van het schoolgebouw nr. 07 . In Nederland zou het gebouw onmiddellijk gesloten en gesloopt worden. In Indonesië krijgen schoolkinderen er gewoon iedere dag opnieuw onderwijs. Hopelijk kunnen wij in de toekomst nog iets betekenen voor dit vervallen schooltje nr. 07.

Dit is een van de klaslokalen in het vervallen schoolgebouw S.D.07 waar de kinderen dagelijks les krijgen (met alle gevaren van dien).

Voorbeeld van een van de vele versleten deuren in het schoolgebouw van S.D.07.

Het dak van de galerij van school S.D.07 is zowat compleet naar beneden gevallen.

Els Geerts poseert met de schooldirecteur van school S.D.07 in hun lerarenkamer.

De schoolkinderen van S.D.07 wuiven naar ons als we onze bezichtiging beëindigen.

De plafonds in de klaslokalen waar de kinderen les krijgen zijn letterlijk naar beneden gevallen.