Reisverslag november 2005
Eindelijk was het dan zover…… eind oktober 2005 is Els samen met Arnold afgereisd naar Jasinga voor een werkbezoek voor de Stichting. Wij willen hier vermelden dat kort voor hun vertrek twee weldoeners die anoniem wil blijven, één ticket vergoed hebben. Hun motto’s zijn: “wie goed doet, goed ontmoet” en “help de helpers”.
Els kreeg een waslijst met opdrachten vanuit het bestuur van Yayasan Jasinga mee.
Els en Arnold hoefden geen duimen te draaien. Zij hebben niet stil gezeten en hebben de waslijst afgewerkt. Hier volgt een kort verslag van Els:
“Eenmaal in Jasinga bij het schooltje aangekomen weten we waar we het allemaal voor doen. Het schoolgebouw staat er nog net zo haveloos bij als vorig jaar, nee erger nog… ze hebben een halfslachtige poging gedaan om een gedeelte van de school op te knappen. Daarmee is in ieder geval een soort eerste nood gelenigd.
Als we in het dorp bij de mensen, de gezinnen en de schoolkinderen komen weten we dat de gelden van onze donateurs goed besteed zijn en worden. Het zijn de kinderen die straks naar een veilig, schoon en mooi schoolgebouw kunnen en het zijn de ouders die geholpen worden met hun te hoge financiële (school-) lasten. De economische situatie is beroerd, de werkeloosheid hoog, de inflatie hoog en de dagelijkse levenskosten stijgen alsmaar.
Ondanks de vermoeidheid van de reis, ondanks de vochtige tropische hitte, ondanks de vele indrukken, ondanks de basic omstandigheden waarin wij verblijven, ondanks alles.... met behulp van de vriendelijke en behulpzame Indonesiërs en onze lokale contactpersonen hebben we onze schaarse tijd goed en zinvol kunnen besteden.
Het belangrijkste –en straks het meest zichtbare- resultaat is dat in december begonnen wordt met de eerste deelrenovatie van het lagere schooltje. Alle regel- en papierwerk is gedaan. Alle details zijn doorgenomen en afspraken zijn gemaakt. Het schoolteam en de schoolkinderen zijn opgewonden. Ze popelen dat de eerste steen gelegd gaat worden.
Wij voelen ons bevoorrecht dat we met eigen ogen hebben kunnen zien hoe groot de noodzaak is, en dat we zelf mee hebben kunnen beslissen, bespreken en afspreken wat er gaat gebeuren met het geld van de donateurs. Wij willen alle donateurs en vrijwilligers in Nederland bedanken voor hun bijdrage die het mogelijk maakt dat kinderen in Jasinga een betere toekomst tegemoet zien”.
Aan de hand van foto’s vertel ik een aantal zaken die ik voor de Stichting in Jasinga en Indonesië heb kunnen doen.
