Werkbezoek Verslag Fieke - November 2009
Het is vrijdagochtend 19 november als we om 6.30 uur in Jakarta aanschuiven voor het ontbijt bij Wim en Wati. Dit zal ons laatste sneetje versgebakken brood zijn voor de komende 3 weken, want vanaf nu af aan staat rijst op het menu! Hanneke van Engeland is ingevlogen vanuit Amsterdam, en Chris Fox en Fieke Geerts zijn de dag daarvoor aangekomen vanuit Sydney.
Naast ons liggen heel erg veel rugzakjes klaar om mee genomen te worden naar Jasinga, met in elk rugzakje schriften en schrijfmaterialen voor de minder bedeelde kinderen op school. Elk rugzakje is voorzien door Wati van een keurig labeltje met een naam van een student erop. Daarnaast liggen er ook nog wat stapels boeken klaar voor de bibliotheek.
Met twee autos beginnen we aan de tocht naar Jasinga die voorspoedig verloopt. De weg is intussen heel wat verbeterd in al die jaren en na een paar uur zien we de bekende rotonde met het standbeeld van het symbool van Jasinga, de leeuw! (Singa betekent ‘leeuw’ in het Soendanees) Mijn hart begint te kloppen, het is inmiddels alweer 3 jaar geleden dat ik in Jasinga ben geweest en ik kan ook niet wachten om Chris en Hanneke alles te laten zien en iedereen te ontmoeten.
Voordat ik het weet staan we voor de school, en tot mijn grote verbazing worden we feestelijk onthaald door een grote massa juichende schoolkinderen met grote borden met ‘Terima Kasih’ en ‘Thank You’ erop. Ik wordt er erg verlegen van en de tranen springen me in de ogen! Waar ik ook kijk zie ik de mooiste kleurrijke borden en lachende gezichten... wat een feest.
Nog maar nauwelijks bekomen van al dit moois, beginnen we aan het uitladen van de rugzakjes. De kinderen vormen een lange rij van de auto naar boven naar de school en geven de rugzakjes door. Terwijl Hanneke samen met de leraren de rugzakjes uitdeelt, gaan Wim en ik de school in voor een bespreking met pak Wugu, het hoofd van de school.
Wanneer we klaar zijn met onze bespreking worden alle boeken uitgepakt en bewonderd en krijgen we een rondleiding door de school. Alles ziet er piekfijn en keurig onderhouden uit. Ook wordt mij een heel leuk rekenprogramma op de computer demonstreerd en wordt mijn hoofdrekenen op de proef gesteld, gelukkig heb ik de test doorstaan!
Dan komt pak Dwi met de hele groep kinderen die door de steun van onze fantastische donateurs op de middelbare school (SMP) zitten. Er worden natuurlijk weer veel fotos gemaakt en Dwi krijgt een laptop overhandigd om de administratie van al deze kinderen bij te houden en ervoor te zorgen dat alle donateurs een keurig rapport en foto van het door hun gesponsorde kind krijgen toegestuurd.
Jammer genoeg kunnen we niet langer blijven vandaag, want er staat een officiële lunch met meneer Tatang op het programma. Meneer Tatang is degene die in eerste instantie grond voord de bouw van een gedeeltje van S.D.04 heeft geschonken en die nu grond voor de eventuele toekomstige bouw van een speciale school voor gehandicapte kinderen heeft aangeboden.
Na de lunch gingen we aan de slag om onze bezoeken aan families met gehandicapte kinderen in de regio te regelen. Er moest een lijst met kinderen komen van de lokale overheid, een ambtenaar geregeld worden om ons te begeleiden en we moesten vervoer regelen. Om zo efficient mogelijk rond te kunnen rijden besluiten we om met een aantal lokale brommer-rijders op pad te gaan. Op deze manier kunnen we al zittend achterop de brommers de hele dag van dorpje naar dorpje kunnen rijden om zoveel mogelijk gehandicapte kinderen aan huis te kunnen bezoeken.
De volgende dag zijn we op pad gegaan en hebben we vele bezoeken afgelegd.
Het was af en toe heel confronterend en triest te zien dat al
deze kinderen geen enkele hulp ontvangen. Ook het besef dat bij sommige kinderen
hun handicap makkelijk voorkomen had kunnen worden met de juiste medicijnen,
zoals tegen hoge koorts bijvoorbeeld, doet pijn. Na een lange dag komen we
uitgeput maar voldaan over onze missie terug in het dorp.
Lees
hier meer over het bezoek aan de gehandicapte kinderen
Diezelfde avond ontmoeten we een groepje vriendelijke en enthousiaste
jongens uit Jasinga die mij aangeboden hebben te helpen met het
geven van een workshop aan de twee oudste klassen van S.D. 04. Na een tijdje
brainstormen komen we op het idee om samen met de kinderen traditionele maskers
te maken met behulp van voorgevormde rubberen maskers van Haru Cokro, die
deze workshop vaker heeft gedaan met kinderen. Het is enorm aardig dat al
deze jongens in de bres springen om de leerlingen een leuke workshop te bezorgen,
en we zijn hun erg dankbaar voor hun inzet en enthousiasme.
Lees
hier mee over de workshop
Op zondag staat ons een aangename verassing te wachten. Andri, Ade, Heru en alle anderen nemen ons mee naar een huis van de ‘master’ dat tegelijkertijd als school dient voor de traditionele Anklung muziek en Pencak Silat dans (een traditionele gevechtsdans). Aldaar zien we maar liefst 3 voorstellingen en krijgen we zelfs een heuse Anklung kado aangeboden voor de stichting. Lees hier meer over ons avontuur!
Op maandag togen we naar de school om de speciale workshop die we samen met de Jasinga crew uit het dorp aan de twee oudste klassen van S.D. 04 aan gaan bieden.
De workshop werd met open armen ontvangen en het bleek dan een groot succes
te zijn.
Lees hier mee over de workshop
Dinsdag is het dan zover...het is alweer alweer tijd om afscheid te nemen van een geweldige en inspirerende tijd in Jasinga! Er is nog veel werk te verzetten, maar het is hartverwarmend om te zien dat de school er stralend bij staat en we zoveel kinderen van goed onderwijs kunnen voorzien. Hopelijk kunnen we in de toekomst ook meer betekenen voor de gehandicapte kinderen die het zo hard nodig hebben.
